Całkiem niedawno wraz z koleżanką koordynowałyśmy duży, dzielnicowy projekt Napisz świat od nowa . W ramach tego działania prowadziłam m.in. warsztaty dla uczniów starszych klas szkoły podstawowej i gimnazjum, dotyczące konfliktów zbrojnych na świecie.

Podczas zajęć zastanawialiśmy się, co może zrobić jeden człowiek, czy w ogóle mamy wpływ na to, co dzieje się wokół nas. Wyjściem do zajęć była analiza utworu „Piosenka o Bośni” Josifa Brodskiego, którą uczestnicy robili w grupach.

Dalej warsztaty toczyły się w sposób nieprzewidywalny – w jednej grupie młodzież zatrzymywała się na różnych sposobach pomocy krajom ogarniętym wojną, w drugiej na działaniach organizacji humanitarnych, w jeszcze innej ważniejsze było to, że nie jesteśmy zupełnie bezsilni, możemy reagować.

Warsztaty były dla mnie niezwykłym doświadczeniem – pokazały jak mało czasu my, nauczyciele poświęcamy na sprawy naprawdę istotne. Wydaje nam się, że pewne kwestie są oczywiste np. istnienie organizacji humanitarnych, a tymczasem zdarzały się na warsztatach grupy, które o Polskiej Akcji Humanitarnej nigdy nie słyszały, nie wiedziały, czym zajmuje się WOŚP.
Trudnym tematem był też wolontariat. Mimo iż jest to kwestia wyjątkowo popularna edukacyjnie, w wielu szkołach ogranicza się wyłącznie do organizowania zbiórek i kojarzy się dzieciakom z przymusem. Nie wiedzą, że można pomagać w inny sposób, że w wolontariacie najbardziej liczy się zaangażowanie i otwartość na drugiego człowieka. Nasi uczniowie nie rozumieją sensu wielu akcji, np. maratonu pisania listów organizowanego przez Amnesty International czy akcji społecznych obecnych w mediach (na Facebooku czi Instagramie). Okazuje się, że nauczyciele przedstawiają wolontariat w kategoriach obowiązku lub heroizmu. Nie pokazują dzieciakom, co dzieje się dalej z pieniędzmi/rzeczami ze zbiórek. Przekazujemy dary i zamykamy temat, a potem dziwimy się, że nasi uczniowie nie widzą sensu brania udziału w akcjach charytatywnych.

Warsztaty Co może jeden człowiek? to inspiracja, podpowiedź, jak można rozmawiać z młodymi ludźmi o ważnych problemach. Mam nadzieję, że te rozmowy będą ważne dla Ciebie i Twoich uczniów.